Java Package

Şükrü Çakmak tarafından 1 Ağustos 2011 tarihinde gönderildi

Java Package (paket) kavramı Java sınıflarını düzenli tertipli biçimde biraraya getirmek, organize etmek için kullanılır. Aynı kategorideki ya da benzer görevdeki sınıflar biraraya getirilerek mantıksal bir bütünlük sağlanır. Bilgisayarınızdaki klasörler gibi düşünebilirsiniz; müziklerim şurada olsun, resimlerimi şuraya koyayım gibi…

  • “package” bir Java sınıfına ait eşsiz bir ad uzayı oluşturur. Örnek olarak String sınıfı java.lang paketi altında tektir, bulunduğu paket de tektir.
  • Aynı paketteki sınıflar birbirlerinin “package-access members” yani paket seviyesinde erişim üyeleri olurlar. Bu kavram şu an havada kalabilir, başka bir yazıda “erişim” üzerine detaylı inceleme yaparız, orada daha iyi anlaşılır.

İsimlendirme Standartı
Çoğu yazılım standartı gibi, bu da zorunlu olmayan ama bu şekil kullanılırsa insanların daha rahat anlayabilecekleri ve anlaşabilecekleri bir düzen olarak karşımıza çıkmaktadır. Örnek olarak ben şu an i2i systems isimli şirkette çalışıyorum ve “EasyProv” adında ticari (commercial) bir uygulama yazıyorum, uygulama üzerindeki sık kullandığım araçları (utilities) bir paket altında toplamak istiyorum;
[java]
package com.i2i.easyprov.util;
[/java]
Tekrar okursak şu bilgileri ediniyoruz;

  1. com – Ticari bir paket
  2. i2i – i2i şirketi yazmış
  3. easyprov – easyprov projesine ait
  4. util – util (utilities) yani araçlar burada bulunuyor

Kısacası bu paket altında neler bulabileceğim önceden görünüyor 🙂

Java Temel Paketlerinden bazıları…

  • java.lang — dilin işlevselliği ve temel tiplerin bulunduğu paket, String, Integer gibi…
  • java.util — collection veri yapılarının sınıfları
  • java.io — dosya işlemleri
  • java.math — matematiksel işlemler
  • java.net — ağ operasyonları, socket programlama vb…
  • java.security — anahtar üretme, şifreleme, çözümleme…
  • java.sql —veritabanlarına erişim için Java Database Connectivity (JDBC)
  • java.awt — masaüstü uygulamaları için görsel arayüz bileşen paketi
  • javax.swing — awt gibi ama platform bağımsız arayüz bileşen paketi
  • java.applet — applet geliştirmek için kullanılan sınıfların bulunduğu paket

Umarım faydalı olmuştur 🙂 en sevmediğiniz paket “default package” olsun.
Kolay gelsin.

Kaynaklar

  1. http://download.oracle.com/javase/tutorial/java/concepts/package.html
  2. http://en.wikipedia.org/wiki/Java_package
Java kategorisine gönderildi | Yorum yapın

Introduction to Exception Handling – Hata Yakalamaya Giriş

Şükrü Çakmak tarafından 26 Temmuz 2011 tarihinde gönderildi

Java’da “exceptions” kavramı hataları yakalamak ve istisnai durumlar için kullanılır. Güçlü bir yazılım için çok gereklidir fakat çoğu zaman gözardı edilmektedir. Biz gözardı etmeyelim.

“Exception”, programın çalışması sırasında normal akışı kesen bir olaydır. Aşağıdaki resimde “main” metodundan sırasıyla aşağıdan yukarı bir akış görüyoruz ve son adımda bir hata olduğunu anlıyoruz. Hata aldığı yerden itibaren kod, hatayı yakalayabilecek kısmı (exception handler) aramaya başlıyor, bu sefer ters sırada. Hata yakalama mekanızmasını (handler) bulunca hatayı uygun yakalayıcıya geçiyor.

Bu işlemlere hata yakalama (catch the exception) diyoruz.

Hata yakalama işlemi;

  • try kod bloğu içinde yakalanarak ya da
  • throws ifadesi ile metodun başında belirlenerek yapılabilir.

Hataların 3 tipi vardır;

  1. Checked Exception
  2. Error
  3. Runtime Exception

1. Checked Exception
Örnek olarak java.io.FileReader sınıfından bir nesne ile dosya okuma işlemi yapıyorsunuz, dosya ismi veriyorsunuz ve dosyayı bulamayarak java.io.FileNotFoundException hatası fırlatıyor. İyi yazılmış bir programda bunu try-catch bloğu içinde yakalarsınız ve hatayı kullanıcıya bildirir, dosya ismini düzeltmesini sağlarsınız.

“Error” ya da “Runtime Exception” haricindeki bütün durumlar “Checked Exception” olur.

2. Error
Sizin uygulamanız dışındaki ekstra uygulamalardan kaynaklanan durumlardır. Örnek olarak, dosya okumak istiyorsunuz ama daha dosya sisteminize -mesela diske- erişilemiyor, işte burada “Error” tipinde bir durum oluşur, uygulama java.io.IOError. hatası fırlatır.

3. Runtime Exception
Uygulamanızın çalışma zamanında oluşan durumdur. Uygulamanın kendisinden kaynaklanır, programın bug ıdır, mantık hatasıdır ya da API’nın yanlış kullanımından kaynaklanır 🙂 He ben niye güldüm, herkes gibi ben de yaptım ve genellikle NullPointerException aldım ondan 🙂

Şimdi daha açık olması bakımından örneklersek, dosya okumak istiyorsunuz ama dosya adını vermediniz, ee ne olacak çat NullPointerException alacaksın. Yani çalışma zamanında uygulama patlamış (!) – genelde böyle derler- olacak.

Bu arada “Error” ve “Runtime Exception” kavramlarına topluca “Unchecked Exceptions” da denilir.

Giriş için daha doğrusu zihninizde yer edinmesi, karşılık bulması için bu kadar bilginin yeterli olduğunu düşünüyorum. Bu konuda yazacağım bir sonraki yazıda bol bol kod yazacağız 🙂

Kolay gelsin.

Kaynaklar

  1. http://download.oracle.com/javase/tutorial/essential/exceptions/
  2. http://tutorials.jenkov.com/java-exception-handling/index.html
Exceptions, Java kategorisine gönderildi | , ile etiketlendi | Yorum yapın

Generic Types

Şükrü Çakmak tarafından 8 Temmuz 2011 tarihinde gönderildi

Programlamada bazen öyle olur ki bazı değerlerin tipleri önceden kestirilemez. Siz gelecek değerin Integer olmasını beklerken, bir bakmışsınız String gelmiş, uygulamanız java.lang.ClassCastException hatası almış, java.lang.String cannot be cast to java.lang.Integer diyerek gelen String değerin Integer’a dönüştürülememiş olur.

İşte bu durumda Generic Types (Genel Tipler) kavramı karşımıza çıkar.

Şimdi yukarıda bahsettiğim olayı göstermek açısından hata ile karşılaştığımız bir örneği gösteriyorum. Object tipinde bir değişkeni olan Box isimli bir sınıf var.

[java]
package org.sukru.classic;

public class Box {

private Object object;

public void add(Object object) {
this.object = object;
}

public Object get() {
return object;
}
}
[/java]

add() metoduna gönderdiğimiz değişkenin tipi ne olursa kabul edecek de, get() metodunda mecburen “cast” etmemiz gerekecek.

[java]
package org.sukru.classic;

import org.sukru.classic.Box;

public class BoxTest {

public static void main(String[] args) {
Box integerBox = new Box();
integerBox.add(new Integer(10)); // Ya burada String ekleseydim?
Integer someInteger = (Integer) integerBox.get();
System.out.println(someInteger);
}
}
[/java]

Evet, bu kodları çalıştırdığımızda buraya kadar bir sıkıntı yok ama kod içine de not düştüğüm gibi ya orada integerBox.add("10"); şeklinde String olarak parametre verseydim işte o zaman ilk bahsettiğim java.lang.ClassCastException hatasını alırız.

Çözüme gelirsek, Box sınıfını ifadesiyle aşağıdaki gibi generic type olduğunu belirtirsek, ne gelirse gelsin 🙂 bu arada sınıf isimleri aynı olmasına rağmen farklı bir paket altında çalıştığıma dikkat edin.

[java]
package org.sukru.generics;

public class Box<T> {
private T t; // T burada "Type" anlamına gelir.

public void add(T t) {
this.t = t;
}

public T get() {
return t;
}
}
[/java]

Yukarıdaki [plain]Box<T>[/plain] ifadesindeki T’nin anlamını biraz açarsak “Type” anlamına geldiğini söyleyebiliriz, yani bu sınıftan herhangi bir tipte nesne tanımlanabilir.
[plain]Box<Integer> integerBox = new Box<Integer>();[/plain] da olabilir [plain]Box<String> integerBox = new Box<String>(); [/plain] da ya herhangi başka bir tip, primitive tipler hariç!

Şimdi buradan hareketle Integer tipinde bir Box nesnesi üreterek üzerinden gidilecek.

[java]
package org.sukru.generics;

public class BoxTest {

public static void main(String[] args) {
Box<Integer> integerBox = new Box<Integer>();
integerBox.add(new Integer(10));
Integer someInteger = integerBox.get(); // cast’e gerek yok!
System.out.println(someInteger);
}
}
[/java]

Önceki örnekte Integer tipine dönüştürmeye (cast) ihtiyaç vardı, bu örnekte gerek yok. Ayrıca daha güzeli, geliştirme ortamları (IDE) siz farkında olmadan add() metoduna Integer’dan farklı bir tip göndermeye kalkarsanız, sizi daha çalıştırmadan uyarır 🙂 Bence en önemlisi bu 🙂

Bu arada Java 7 ile beraber nesne üretme ifadesi kısalarak [plain]Box<Integer> integerBox = new Box<>();[/plain] şeklinde olacakmış, yani diamond operator denilen kısıma tekrardan tip belirtmeye gerek kalmayacakmış.

Aklınızda şu soru belirmiş olabilir, bu “T” de neyin nesi idi, ben başka birşey kullanabilir miyim. İşte burada da Java Naming Convention dediğimiz Java İsimlendirme Standartları devreye giriyor.

  • E – Element (genellikle Java Collection Framework da kullanılıyor)
  • K – Key
  • N – Number
  • T – Type
  • V – Value
  • S,U,V vb. (eğer 2., 3., 4. tipler gerekirse de bu harfler seçiliyor)

Standartlar olmasaydı birbirlerinden ayırt etmek zor olacaktı, yani gözünü seveyim standartların 🙂
Umarım konuyu anlamak açısından faydalı olmuştur.

Kolay gelsin.

Not: Anlaşılırlığı artırmak bakımından http://download.oracle.com/javase/tutorial/java/generics/index.html adresindeki örnekler kullanılmıştır.

Generics, Java kategorisine gönderildi | , , ile etiketlendi | 1 Yorum

JSF Model-View-Controller (MVC)

Şükrü Çakmak tarafından 5 Temmuz 2011 tarihinde gönderildi

Yeni nesil Internet uygulamalarında karşımıza çıkan ilk kavramlardan biri, MVC açılımı Model-View-Controller. JSF de kendine örnek olarak MVC yapısını baz almaktadır.

  1. Model – Java sınıflarımız
  2. View – Görsel Sayfalarımız, önyüzümüz
  3. Controller – Servlet (Faces Servlet) olarak görülebilir.

JSF Referans kitabında konu ile alakalı şu resim olayı betimliyor.

Resimdeki örnek projeye göre daha da açarsak; Model katmanında Java Beans bulunurken (User.java, Account.java, Item.java, ShoppingCart.java, vb…), View katmanında xhtml sayfalarımız (showUser.xhtml, purchase.xhtml, editUser.xhtml vb…) bulunur ve bu sayfalar son kullanıcının gördüğü görsel sayfalardır. Tabi temelde işleri yöneten de Controller dediğimiz Faces Servlettir. Faces Servlet kavramını çok açmıyorum, JSF’in derinlerine başka bir yazıda inip inceleriz.

Sözün özü, kurumsal uygulamalarda (Java için JavaEE) katmanlar birbirinden ayrılmıştır. Sunum katmanı (View) son kullanıcıya yönelik, arka plana iş veren, görsel bir pozisyon üstlenirken, arka plandaki iş mantığını yapan (Model) ayrı bir katman olarak bulunmakta ve bunları da yöneten, kontrol eden (Controller) bir başka katman bulunmaktadır.

Yazılım dili bağımsız bir kavram olan MVC’yi, sanıyorum ki Java bilsin bilmesin herkes temelde bu gösterimle anlayabilir. 🙂 Anlamayan iletişime geçsin.

Kolay gelsin.

Java, JSF kategorisine gönderildi | , , , , ile etiketlendi | 4 Yorum

Web Servis İstemcisi (Web Service Client)

Şükrü Çakmak tarafından 1 Temmuz 2011 tarihinde gönderildi

Web servis hizmetinin nasıl sağlanacağını önceki bir yazımda GlassFish uygulama sunucusu için anlatmıştım. Lâkin web servis hizmetlerini kullanan bir de istemciler vardır. Bu yazıda da bir istemcinin nasıl oluşturulacağını ve çalıştırılacağını anlatmaya çalışacağım.

Eclipse üzerinde bir web servis istemcisi oluşturmak için öncelikle standart bir java projesi açıyorum. Önceki projenin adı “WebServiceGlassFish” olduğundan buna da “WebServiceGlassFishClient” dedim, herhangi bir isim vermekte elbette özgürsünüz.

Proje adını girdikten sonra, tamam deyip projeyi oluşturuyoruz. Sırada istemciyi oluşturmak var; projeye sağ tıklayıp, New > Web Service Client diyoruz.

Bir sonraki ekranda bize istemcinin adresini soruyor, yani web servisi nerede diyor. GlassFish üzerinde çalışan web servisinin adresini aşağıda görüldüğü gibi giriyorum, bir kaç saniye sonra algılıyor ve devam et butonu ve diğerleri aktif oluyor. Tamam diyoruz.

Bu aşamalardan sonra artık Eclipse bizim için aşağıdaki gibi bir yapı hazırlıyor. Yapılanın özü şu; web service nerede, hangi metodları var, ne tür parametre alır vb sorulara cevap olacak sınıfları hazırlamak 🙂

Sırada artık web servisi sorgulamak ve cevabını almak var, bunun için “WebServiceTest” adında “org.sukru.webservices.test” paketi altında “main” metodu olan bir sınıf oluşturuyorum.

Vee oluşan sınıf içinden sırasıyla şu işlemleri yapıyorum;

  1. Web servis ile iletişime geçmek çin bir “service” oluşturuyorum.

    2. (HelloWorldService service = new HelloWorldServiceLocator();)

  2. “service” üzerinden bir bağlantı alıp HelloWorld nesneme atıyorum.

    3. (HelloWorld port = service.getHelloWorldPort();)

  3. Metodun herhangi aksi bir durumda exception fırlatabileceğini tahmin eden Eclipse exception eklemem konusunda beni uyarıyor, ekliyorum.

    4. (throws Exception)

  4. Web servisin çağıracağım metodu -sayHello()- String döneceğinden buna uygun tanımı yapıp, web servisi çalıştırıyorum.

[java]
package org.sukru.webservices.test;

import org.sukru.webservices.HelloWorld;
import org.sukru.webservices.HelloWorldService;
import org.sukru.webservices.HelloWorldServiceLocator;

public class WebServiceTest {

public static void main(String[] args) throws Exception {
HelloWorldService service = new HelloWorldServiceLocator();
HelloWorld port = service.getHelloWorldPort();
String cevap = port.sayHello("Melih Sakarya");
System.out.println("Web Servisinin Cevabı: "+ cevap );
}

}
[/java]

Sağ tıklayıp Run As > Java Application deyince çıktının şu şekilde olduğunu görürsek Web Servisinin Cevabı: Merhaba Melih Sakarya!, sevinebiliriz 🙂

Kolay gelsin.

Java, Web Service kategorisine gönderildi | , , , ile etiketlendi | 19 Yorum

Java System Properties

Şükrü Çakmak tarafından 30 Haziran 2011 tarihinde gönderildi

Java’da sistem bilgilerini Java’nın bize sunduğu anahtar kelimeler aracılığı ile alabiliriz.

Properties properties = System.getProperties();
ifadesi ile sistem özelliklerini bir “properties” nesnesine alalım, sonra entrySet i bir Set nesnesine aşağıdaki ifade ile alalım ki üzerinde dönerek tek tek değerlerine bakabilelim. Çünkü daha sonra sadece zaman zaman işimize yarayacak olanlara bakabilelim. Örnek kodu aşağıda görebilirsiniz.

[java]
package org.sukru.system;

import java.util.Map.Entry;
import java.util.Properties;
import java.util.Set;

public class SystemProperties {

public static void main(String[] args) {
Properties properties = System.getProperties();
Set<Entry<Object, Object>> sets = properties.entrySet();
for (Entry<Object, Object> entry : sets) {
System.out.println(entry.getKey());
}
}

}
[/java]

Bu kodu çalıştırdığımızda gelen tüm anahtar kelimelere ulaşabiliriz. Çıktısında her bir satır sistem hakkında farklı bir bilgiyi veriyor, genellikle tek sefer anlarsınız neyi sorgulayabileceğinizi. Örnek: java.version size sistem üzerindeki Java versiyon bilgisini verecektir. Çıktıyı aşağıya ekledim.

java.runtime.name
sun.boot.library.path
java.vm.version
java.vm.vendor
java.vendor.url
path.separator
java.vm.name
file.encoding.pkg
sun.java.launcher
user.country
sun.os.patch.level
java.vm.specification.name
user.dir
java.runtime.version
java.awt.graphicsenv
java.endorsed.dirs
os.arch
java.io.tmpdir
line.separator
java.vm.specification.vendor
user.variant
os.name
sun.jnu.encoding
java.library.path
java.specification.name
java.class.version
sun.management.compiler
os.version
user.home
user.timezone
java.awt.printerjob
file.encoding
java.specification.version
java.class.path
user.name
java.vm.specification.version
sun.java.command
java.home
sun.arch.data.model
user.language
java.specification.vendor
awt.toolkit
java.vm.info
java.version
java.ext.dirs
sun.boot.class.path
java.vendor
file.separator
java.vendor.url.bug
sun.io.unicode.encoding
sun.cpu.endian
sun.desktop
sun.cpu.isalist

Yine de bir kaç tanesini kendi makinemde sorgulayayım, bakalım ben nasıl bir ortamda çalışıyormuşum 🙂
System.getProperty(String property) ifadesinde paramatre olarak vericez ve bize değerini dönecek.

[java]
package org.sukru.system;

public class SystemInfo {

public static void main(String[] args) {
System.out.println("Java version: " + System.getProperty("java.version"));
System.out.println("Java vendor: " + System.getProperty("java.vendor"));
System.out.println("Operating system name: " + System.getProperty("os.name"));
System.out.println("Operating system architecture: " + System.getProperty("os.arch"));
System.out.println("Operating system version: " + System.getProperty("os.version"));
}

}
[/java]

Çıktısı da görüldüğü üzere;
Java version: 1.6.0_25
Java vendor: Sun Microsystems Inc.
Operating system name: Windows 7
Operating system architecture: amd64
Operating system version: 6.1

Tabi bunları kullanmak isteğe bağlı olarak değişebileceği gibi sektörde yazdığınız bir programın açılışında yazılım versiyonunu ve çalıştığı ortamı özetlemek bakımından loglar arasına bastırılır.

Kolay gelsin.

Java kategorisine gönderildi | , , , , ile etiketlendi | 1 Yorum

GlassFish Üzerinde Web Servis

Şükrü Çakmak tarafından 28 Haziran 2011 tarihinde gönderildi

Web servis (Web Service) kavramı, iki cihaz arasındaki iletişim yöntemlerinden biridir.
Java ile web servisi geliştirmenin birden çok yolu var. Son yeniliklerle beraber “Annotations” kavramı sayesinde bu iş daha da kolaylaştı, elle wsdl üretmeye gerek kalmadı, gerekli annotation işaretlerini yerine koyunca program çalışırken wsdl kendi kendine oluşuyor.

GlassFish bilindiği üzere JavaEE’nin temel taşlarından biri olan açık kaynak uygulama sunucusu, sektörde kullanımı diğer sunuculara göre az olabilir ama en bilindiklerden ve bana göre kullanması çok kolay olanlardan biri. Yönetim paneli kullanımını hakkaten kolaylaştırıyor.

Şimdi GlassFish üzerinde gerçekleştireceğimiz web servis örneğine gelirsek, edinmemiz gereken malzemeler şunlar;

Adım adım ilerleyelim. Yapacağımız web servisi, en basitinden aldığı “String” parametreye karşılık “Merhaba {parametre}” desin.

Eclipse üzerinde yeni bir “Dynamic Web Project” açalım. Resimde görüldüğü gibi adını “WebServiceGlassFish” koydum.

İleri dedikten sonra bize kaynak kodları nereye yazdığımı soruyor, hiç dokunmadan ileri diyoruz, karşımıza aşağıdaki ekran geliyor, web.xml oluşturmasını özellikle istiyoruz.

Sıra geldi kodlamamıza, artık sınıfımızı ve yazmak istediğimiz metodları gerçekleştirelim. Proje içinde yeni bir Java sınıfı oluşturup adını “HelloWorld” veriyorum, sınıfını da “org.sukru.webservices” olarak yazıyorum.

Bir sınıfın web servis olabilmesi için sınıfın başına @WebService() annotation işareti koyulur, web servis metodu olması istediğimiz metodun başına da @WebMethod() annotation işareti konulur. Tamam bilmemiz gerekenler bu kadardı, dağılabilirsiniz 🙂 Şaka bir yana örnek java kodu aşağıda…
[java]
package org.sukru.webservices;

import javax.jws.WebMethod;
import javax.jws.WebService;

@WebService()
public class HelloWorld {

@WebMethod()
public String sayHello(String name) {
System.out.println("Merhaba " + name);
return "Merhaba" + name + "!";
}
}
[/java]

Yapılması gereken ek bir şey de web.xml üzerinde servlet tanımlarını yapmak, en başta oluşan web.xml içerisine aşağıdaki kodu yazıyorum.
[xml]
<servlet>
<display-name>HelloWorld</display-name>
<servlet-name>HelloWorld</servlet-name>
<servlet-class>org.sukru.webservices.HelloWorld</servlet-class>
</servlet>
<servlet-mapping>
<servlet-name>HelloWorld</servlet-name>
<url-pattern>/HelloWorld</url-pattern>
</servlet-mapping>
[/xml]

Böylelikle, HelloWorld isminde bir servletim olduğunu, url bilgisi ve sınıfının nerede olduğunu eklemiş oldum ki uygulama sunucusu tanısın uygulamamızı.

Sıra artık önemli noktalardan birine yani GlassFish’e yüklemeye geldi. Eclipse’in Servers tabında yeni sunucu eklemek istiyoruz ama standartında GlassFish i bulamazsınız o sebeple, Servers altında New > Download Additional Adapters yolunu takip ediyoruz, gelen listeden “Oracle GlassFish Server Tools” seçimini yapıyoruz, kısa bir yüklemeden sonra Eclipse i yeniden başlatmak istiyor, başlat diyoruz.

Şimdi ekleyebiliriz. Aşağıda örneği var.

GlassFish kullanıcı adı ve şifremizi giriyoruz.

Şifre ekranından sonra hangi uygulamaları sunucuya atacağımızı soruyor, web servis uygulamamamızı seçiyoruz. Eğer sizin Eclipse inize GlassFish sunucusu tanımlanmışsa sadece sunucuya sağ tıklayıp “Add and Remove” ile de sadece uygulamayı yükleyebilirsiniz.

Son olarak projenin build-path ine GlassFish i göstermemiz lazım. proje sağ tıklayıp Build Path > Configure Build-Path yolunu takip edip Server Runtime üzerinden sunucuyu ekliyoruz.

Bundan sonra GlassFish’i başlatın ve uygulamanın artık GlassFish altında çalışıyor olması lazım 🙂

GlassFish Yönetim Ekranından (http://localhost:4848) -eğer değişiklik yapmadıysanız- görebiliriz, sunucuya giriş yaptıktan sonra soldaki “Applications” menüsüne tıklayarak yüklü uygulamaları görebiliriz.

Görüldüğü üzere WebServiceGlassFish projesi GlassFish altına yüklenmiş ki zaten server altına eclipse içinden ilk eklemenizde de konsola yüklenip yüklenemediği bilgisini yazar.

Şimdi o ekrandan “launch” yani çalıştır dedikten sonra /HelloWorld servlet ismini tarayıcıya aşağıdaki gibi ekleyince karşınıza web servis hakkında bazı bilgiler gelecektir.

WSDL adresine tıklayınca da wsdl a ulaşabileceksiniz, bendekinin ekran görüntüsü şu şekilde.

Web servisi artık kullanıma hazır. Başka bir yazıda da bu web servisinin testini yaparız inşallah 🙂 (Ben yaptım da buraya yazması var bir de :D)

Kolay gelsin.

Application Servers, GlassFish, Java, Web Service kategorisine gönderildi | , , , ile etiketlendi | 2 Yorum

JSF Life Cycle (Yaşam Döngüsü)

Şükrü Çakmak tarafından 28 Haziran 2011 tarihinde gönderildi

Bu yazıda JSF Uygulama Çatısı (JavaServer Faces Framework)’nın nasıl bir hayat sürdüğünü yazmaya çalışacağım 🙂 Geç yatar, geç kalkar, alkol de alırmış… Şaka bir yana, JSF’in web sayfasında işlem yapmamızdan işlemin sonucunu bize gösterene kadar hangi işlemleri yaptığı ve bize nasıl cevap verdiğini bu işlere ilk başlamam da çok merak etmiştim, hatta aramış taramış anlamamıştım, çünkü bunu açıkça anlatan pek bir kaynak yoktu, olanlar da benim dilimden anlatmıyordu (köylü usulü arıyordum çünkü 🙂 ).

Bir JSF isteği 6 adımda işlenir.

JSF Referans kitabından aldığım şu resim olayı betimliyor. Ben de bu adımları tek tek açacağım.
jsf-life-cycle

Şimdi bu adımları sıralayalım;

  1. Create or Restore View
  2. Apply Values from User
  3. Ensure Values are Valid
  4. Update Model with Valid Values
  5. Fetch a New View, If Necessary
  6. Render View

1. Create or Restore View (Görünümü oluştur)
Bir JSF uygulamasını açtığımız anda karşımıza gelen sayfaya ait bileşenlerin oluşması gerçekleşir. Kullanıcı burada bir “submit” yani bir gönderme işlemi -genellikle bir buton aracılığı ile olur ama ajax ile başka yöntemler de mevcut- gerçekleştirir.

2. Apply Values from User (Kullanıcıdan verileri al)
Kullanıcının girdiği değerler bu “Apply Values” fazında alınır.

3. Ensure Values are Valid (Verilerin doğruluğunu kontrol et)
Kullanıcının girdiği değerlerin kritelerle uyup uymadığı, zorunlu alanların doldurup doldurulmadığı vb diğer işlemler bu fazda kontrol edilir, eğer herşey uygunsa bir sonraki faza geçilir, yoksa ilk faza dönülür. Mesela ilgili alana sadece sayı girilmesini istemişiz ama kullanıcı harf yazmış ya da ilgili alanı zorunlu yapmışız ama kullanıcı herhangi bir değer vermeden formu göndermiş gibi…

4. Update Model with Valid Values (Verilerle modeli güncelleştir)
Verilerin doğruluğunun bir önceki fazda kontrolünden sonra sıra artık modeli (bean, entity vb.) güncelleştirir yani formdan elde edilen verilen yapışmasını sağlar. Formdaki “name” alanına girilmiş veri “Student” sınıfının “name” alanına yapışması gibi…

5. Fetch a New View, If Necessary (Gerekliyse yeni bir görünüm oluştur)
Eğer formdaki işlemler sonucu yeni bir görünüm yaratmak istiyorsak onu oluşturur.

6. Render View (Görünümü İşle)
Son olarak web sayfasını kullanıcıya tekrardan göstermek için bu faz çalışır ve görünüm işlenmiş olur.

Genel hatlarıyla JSF’in böyle bir yaşantısı var, şimdilik mâkul görünüyor ne dersiniz 🙂

Java, JSF kategorisine gönderildi | , , ile etiketlendi | 3 Yorum